Kim Tong Ni (pravo ime mu je Kim Si Đong 1913–1995) rođen je u Kjongđuu, u provinciji Severni Kjongsang. Osnovno obrazovanje stekao je u rodnom gradu. Srednju školu je započeo u Teguu i posle dve godine se preselio u Seul. Školovanje je prekinuo 1928. godine, zbog siromaštva, i posvetio se književnom radu. Karijeru je počeo pisanjem poezije i eseja koji su objavljeni u poznatim časopisima.
Za vreme japanske okupacije Kim se okreće korejskoj tradiciji, pre svega duhovnom svetu Korejaca, šamanizmu, konfučijanstvu, budizmu i hrišćanstvu, i često opisuje sukob tradicionalnog i modernog, šamanizma i hrišćanstva. Romani iz tog perioda su Naslednik Hvaranga (1935), Legenda o Žutoj zemlji (1939), Poštanski konj(1948), dok pripovetka „Portret šamanke“ (1936) znatno kasnije prerasta u roman Ulhva (1978).
Posle Korejskog rata, teme koje dominiraju u stvaralaštvu Kim Tong Nija jesu politički sukobi i patnja ljudi za vreme i posle rata. Romani iz tog perioda su: Evakuacija iz Hungnama (1955), Dinja (1963), Tri kraljevstva (1972), Grobnica kralja Munmua (1974) i drugi.
Bio je direktor raznih književnih udruženja i organizacija, urednik novina, predavao na prestižnim univerzitetima u Koreji i dao veliki doprinos razvoju korejske književnosti. Nekoliko njegovih dela je ekranizovano. Dobitnik je i većeg broja književnih nagrada za svoje stvaralaštvo, a za roman Ulhva bio je nominovan za Nobelovu nagradu 1982. godine. Dokaz o važnoj ulozi koju ima u istoriji korejske književnosti jeste i književna nagrada koja nosi njegovo ime i koja se od 1998. svake godine dodeljuje za najbolji roman u Koreji.