Ermis Lafazanovski je rođen 1961. godine u Klužu (Rumunija). Piše romane, kratke priče i eseje iz oblasti književnosti i kulturne antropologije. Objavio je zbirke priča Pola duge (1992), Kad su u Skoplju izmislili kišobrane (1999), Egzotična kantata (2008); romane Plemić (1997), Opisivač (2001), Roman o oružju (2003), Hrapeško (2006), Nedelja (2009), Istorija ljudi koji pomreše od straha (2013); kao i studije iz književno-antropoloških oblasti: Tradicija, naracija, književnost (1996), Tekst i mentalitet (2000), Antropološki dijalozi (2002), Makedonske kosmogonijske legende (2001) i dr. Dobitnik je nagrade Društva pisaca Makedonije „Stale Popov" (2001), kao i nagrade „Prozni majstori" (2003). Zastupljen je u antologijama makedonske kratke priče objavljenih izvan Makedonije (Srbija, Francuska, Mađarska, Slovenija, SAD, Hrvatska, Nemačka, Rusija) gde je objavljen i veliki deo njegove proze. Roman Hrapeško bio je nominovan kao predstavnik Makedonije za nagradu „Balkanika" 2006. Hrapeško je do sada objavljen u Sloveniji, Hrvatskoj, Poljskoj i Srbiji, a u pripremi je objavljivanje i u Nemačkoj i Francuskoj. Bavi se prevođenjem sa rumunskog jezika. Član je Društva pisaca i Makedonskog PEN centra.
