Ibis, to jest tužna ptica, kako se u Egiptu ova vrsta čaplje naziva, roman je neobične kompozicije, radnjom smešten u sedamdesete godine dvadesetog veka. Osvetljava dvadeset četiri časa u životu grupe stanovnika koju povezuju svakodnevni susreti u najstarijoj kairskoj orijentalnoj kafedžinici – žarištu njihovog ličnog i društvenog života i svedoku epoha koje se smenjuju. Svoju na trenutke naturalističku i divlju estetiku, Aslan gradi neočekivanim promenama pripovedačkog ritma i atmosfere, munjevitim obrtima prošlog i sadašnjeg, realnog i imaginarnog, individualnog i kolektivnog, preplitanjem sirovog i sofisticiranog.
Roman Ibis uvršten je u listu sto pet najboljih arapskih romana svih vremena, koju je na osnovu predloga svih pridruženih organizacija sastavilo Arapsko udruženje književnika, sa sedištem u Damasku.
Iz Predgovora
Ibrahim Aslan (1935-2012) jedan je od najznačajnijih savremenih proznih pisaca u Egiptu i arapskom svetu uopšte. Prve priče objavio je 1969. godine u časopisu Talija: Galerija ’68, a prvu zbirku, Večernje jezero, 1971. godine. Usledili su roman Ibis (1983), zbirka pripovedaka Jusuf i odelo (1986), romani Noćna smena (1992) i Vrapci s Nila (1999), zbirka eseja Jadnikova osama (2003) i zbirka pripovedaka Priče iz ulice Fadlale Osmana (2003). Bio je urednik kulturne rubrike u jednom od najuglednijih arapskih dnevnika Hajat, koji izlazi u Londonu, i učestvovao je na brojnim književnim skupovima i konferencijama. Dobio je najprestižniju egipatsku književnu nagradu – Državnu nagradu za zasluge u književnosti, 2004. godine. Aslanova dela prevedena su na više svetskih jezika, a roman Ibis prvi je prevod na srpski jezik nekog njegovog dela.
