Dugo putovanje ukrug roman je putovanja glavnog junaka kroz život i topose od Beograda, preko severa Evrope do Amerike i nazad do Beograda, bogato oslikanog, spolja i iznutra, lokalnom urbanošću svakog od mesta. Ovo je knjiga o beogradskoj poetici lutanja, privremeno smenjivoj sa američkim roud romanom i filmom, u koji ulaze Timoti Liri, Tibetanska knjiga mrtvih, Grateful Dead, Navaho Indijanci, kockarnice i kladionice Atlantik Sitija i Beograda, rokenrol i duhovni i telesni opijati Kvinsa, Bruklina Profesorske kolonije.
Jednostavnost upotrebljene forme u književnom delu ume da obogati samu formu: oblikujući početno i završno poglavlje romana u filmsku scenu budućeg scenarija jednog od likova hronike, a ostavivši sve drugo između njih u obliku klasičnog narativnog toka, autor je čitaocu zapravo priredio prijatno iznenađenje, a knjizi podario koristan krug. Tako se ispovedno smenjivanje glasova više generacija članova porodice Putnik, tokom poslednjih decenija 20. veka i prve dve ovoga, stavilo u službu životnog preispitivanja glavnog lika. To je i priča o Jugoslaviji, za koju i narator i današnjica s pravom mogu da tvrde, istovremeno, da je bila zemlja u kojoj (ni)je vladalo društvo slobode. Koja je, kao i njeni junaci, odrastala, grešila i zaokružila svoje dileme.
Iako objavljuje prvi roman, iskusni pisac Jovan Popović sačinio je mudru, duhovitu, vrednu knjigu (snimanja budućeg filma) o praznini i pustoši pejzaža i – duše. U njoj čak i simbolično prezime glavnog junaka produbljuje temu; reč je o lutalačkoj potrazi za samim sobom, pretočenoj u šarmantan, neobavezujući jezik mladosti, ideja i likova. Jezik beogradske kaldrme i asfalta.
Čitaoca ne sme da zavara kristalna jasnoća naslova i podnaslova hronike. I oni su tu da obogate, a ne da uskrate ono što su u romanu sakrili; lepotu i bogatstvo jezika, kao i primanje težine životnih udaraca s lakoćom uz bezbednu mirnoću odmaka.

Vladislav Bajac