Originalno, neobično uzbudljivo i živopisno ispričana povest islamske religije.
Roman Alahove kćeri je pustolovina po pustinjama preislamske Arabije, satkana od mnoštva suncem obasjanih bleštavih slika na kojima se smenjuju idoli i rituali. Stranice ove vanserijske knjige zrače i bojama hrišćanske Vizantije u čijem se prestonom gradu obreo jedan arapski pesnik i ljubavnik u potrazi za caricom Teodorom. Ovo je delom i autobiografska knjiga Nedima Gursela koja donosi pregršt piščevih uspomena iz detinjstva i rodnog kraja i istovremeno nam otkriva smisao i značenje vere u životu i iskustvu jednog deteta, naivne i nevine predstave dečje duše suočene sa sopstvenim nemirima i nedoumicama, strahovima i pitanjima. Stavljajući u središte romana proroka Muhameda, njegov život i borbu, islamsku tradiciju i predanja, pisac traga za suštinom i protivrečnostima religioznosti, pri čemu maestralno uspostavlja vezu između individualnog i opšteg – od preislamskih vremena, preko razdoblja Prvog svetskog rata do današnjice.
Alahove kćeri su plod velike erudicije i opsežnih istraživanja pisca koja njegovom raskošnom talentu i pesnički nadahnutom jeziku daju punoću i živost, a čitaocu obilje saznanja o svetu islama, novijoj turskoj istoriji i kulturi, koje otkriva na sasvim nov način, u izmirenju između stvarnosti i fikcije, realnog i izmaštanog.
Ako se književno delo može porediti sa muzikom, onda je roman Alahove kćeri blizak polifonom pevanju, u kome se višeglasjem postiže potpuna harmonija.
Nedim Gursel (1951) je istaknuti turski pisac i intelektualac čije je obimno i razuđeno književno delo steklo poklonike u više od dvadeset zemalja sveta. Diplomirao je modernu francusku književnost na Univerzitetu Sorbona, gde je i doktorirao sa temom veza između savremene turske i francuske poezije. Predaje tursku književnost na Visokoj školi za orijentalne jezike u Parizu (INALCO). Rukovodilac je naučnoistraživačkog projekta posvećenog turskoj književnosti pri Nacionalnom centru za naučna istraživanja Francuske.
Napisao je više knjiga pripovedaka, nekoliko romana, putopisa i književnoistorijskih studija, među kojima su: Ljubav posle podne (Oğleden Sonra Aşk), Knjiga o ženama (Kadınlar Kitabı), Osvajač (Boğazkesen), Leto koje je dugo trajalo (Uzun Surmuş Bir Yaz), Smrt na suncu (Guneşte Olum), Pregršt sveta (Bir Avuc Dunya), Svet u slikama (Resimli Dunya), Tekstovi iz Pariza (Paris Yazıları), Prva žena (İlk Kadın), Tragovi i senke (İzler ve Golgeler), Nazim Hikmet – pesnik sveta (Dunya Şairi Nazım Hikmet), Pobunjena književnost (Başkaldıran Edebiyat), Jašar Kemal (Yaşar Kemal), Seti se, Barbara (Hatırla Barbara).
Dobitnik je više književnih nagrada u Turskoj i u svetu – Nagrade Turskog lingvističkog društva (1976), Nagrade za mir „Abdi Ipekči“ (1986), Nagrade slobode Francuskog PEN-a (1986), Nagrade za pripovetku „Haldun Taner“ (1987), Zlatne plakete Struških večeri poezije (1992), Nagrade za pripovetku Radija Frans internasional (1992), Ordena književnog viteza vlade Republike Francuske (2004), Nagrade za bratstvo u svetu „Mevlana“ (2009).
Za roman Alahove kćeri dobio je Nagradu za slobodu misli i izražavanja 2009. godine, koju dodeljuje Zajednica izdavača Turske.
