Topla, nostalgična i, iz današnje perspektive, setna priča o letnjim raspustima koje dečak rođen u Nemačkoj provodi kod majčine rodbine u Jugoslaviji osamdesetih godina. Centralna figura je deda Boba, koji je imao snažan uticaj na život glavnog junaka, ali su tu i drugi živopisni likovi. Nezaključavanje ulaznih vrata, druženje komšija pod senicom, šetnja po korzou, pa čak i čekanje u redu za benzin predstavljaju, u pravom smislu tog izraza, sitnice koje život znače. Stil pisanja, jednostavan, gotovo naivan, s namerom je takav – da bi savršeno dočarao opuštenost, mir, spokoj i sreću kojima odišu stranice ove nevelike i nepretenciozne knjige o svakodnevnom životu (ne)običnih ljudi jedne nestale zemlje.
Jasna Novakov Sibinović
„Vi ste stvorili nešto jedinstveno, prostrano, iznad svega čovekoljubivo – i o liku i o zemlji (JUGOSLAVIJA).”
Peter Handke
„Tek kroz nedostatak prisutnosti, tek kroz doživljaj gubitka, dolazi se do novog kvaliteta zapažanja. To se valjda zove svest, kada se spoje razum i osećajnost. Za tu svest zahvaljujem deka Bobi, baba Vuji, jednoj posebnoj zemlji koje više nema – i naravno autoru.“
Barbara Ming
„Za našu generaciju koja je raspadom Jugoslavije izgubila deo sopstvenog života, ova knjiga može da preraste u Sveto pismo, u čarobni melem koji će izlečiti sve naše rane.“
Velibor Čubrilović
Mihael Emanuel (Miler), rođen 1973. godine u Dizeldorfu od oca Nemca i majke Srpkinje, studirao je slavistiku i nemačku književnost u Kelnu, gde je 2005. godine i doktorirao na temi o Ivi Andriću i Isaku Samokovliji. Potom je sedam godina na katedri za slavistiku Kelnskog univerziteta predavao uglavnom srpskohrvatsku književnost. Pisao je naučne radove o teoriji književnosti, srpskohrvatskoj književnosti i jugoslovenskom društvu. Od 2014. godine isključivo se bavi pisanjem. U Nemačkoj je do sada objavljeno sedam njegovih proznih knjiga.
