Nastavljajući da sklapa složenu sliku prošlosti, Danijel Dž. Borstin je drugu knjigu svoje monumentalne trilogije Amerikanci gradio pronalazeći osobeni metodološki ugao, koji mu je omogućio da prati dinamične i dramatične promene kroz koje je tokom prvih decenija svoje nezavisnosti prolazila mlada američka federacija. Upravo su dinamizam, društvena pokretljivost, preduzimljivost, pragmatizam, ali i romantična ideja o predodređenosti za ostvarenje jedinstvenog eksperimenta, uticali na oblikovanje specifičnosti američkog društva i države.
Od prvobitnog uskog pojasa Nove Engleske, teritorijalne osnovice prve moderne republike, kupovinom (Luizijana, Aljaska), ratnim osvajanjima (Novi Meksiko, Teksas, Florida, Kalifornija) i kolonizacijom unutrašnjeg kopnenog okeana „Divljeg zapada“, Sjedinjene Američke Države pomerale su liniju svojih granica u velikim potezima. Desetine i stotine hiljada kolonista stizalo je na prostore netaknute državnom niti bilo kojom drugom institucionalnom organizacijom. Istraživanje i osvajanje bilo je i upoznavanje sa neizmernim resursima američkog prostora. Veliki pokreti stanovništva ka ogromnim neistraženim devičanskim prostorima sa kojih je istiskivano domorodačko stanovništvo, bili su svojevrsno bekstvo od konvencija postojećeg američkog sistema Istočne obale. Za evropske naseljenike, koji su u potrazi za jednom koliko stvarnom toliko i mitologizovanom Amerikom nastavljali da pristižu preko Atlantika, to je bio i nastavak radikalnog udaljavanja od iskustava Starog sveta – ne samo u geografsko-prostornom smislu. Avantura unutrašnje kolonizacije uticala je na pronalaženje i isprobavanje društvenih modela davanjem prednosti eksperimentu samoorganizovanja, improvizaciji i elastičnom shvatanju organizacije države, zakona, različitih nivoa odnosa.
Borstin ne propušta da ukaže i na velike različitosti u izboru unutrašnjih puteva razvitka američkog modela, koje su, pretvarajući se u dubok rascep, dovele do otvorenog građanskog sukoba početkom šezdesetih godina devetnaestog veka. On piše o zajednicama, koje su bile nevidljive: onoj afričkih robova na jugu ili oslobođenika koji su tek počinjali dugu borbu za svoju emancipaciju, o marginalizovanim zajednicama novih doseljenika, o izgradnji nacionalne mitologije i stvaranju nacionalnog „herojskog panteona“ sastavljenog od „očeva utemeljitelja“ ali i trapera, avanturista sa zapada, o konstrukciji američkog modela patriotizma...
Pišući o procesima i fenomenima koji su obeležili ranu istoriju Sjedinjenih Američkih Država, Borstin pokazuje svoju istraživačku inventivnost i izuzetnu sposobnost da analizira stvarnost jednog vremena, uočavajući njegove različite „nivoe“ – i da sve to izloži u knjizi čija struktura, ali i jezik, služe kao izvanredan dokaz da naučna istoriografija može čitaocu da pruži ne samo pouzdane podatke već i zadovoljstvo čitanja.
Milan Ristović
Danijel Dž. Borstin (1914-2004), istaknuti američki istoričar, radio je u Kongresnoj biblioteci u Vašingtonu, od 1975. do 1987, kao upravnik Nacionalnog muzeja američke istorije, Smitsonijan, a dvadeset pet godina predavao je istoriju na Univerzitetu u Čikagu. Izuzetan stvaralac i čovek ogromnog obrazovanja, bavio se istorijom, sociologijom, politikom i pravom. Njegova plodna karijera pisca trajala je preko pedeset godina i za to vreme napisao je dvadesetak knjiga koje su prevedene na isto toliko jezika i prodavane u milionskim tiražima širom sveta.
Neki od naslova iz ovog bogatog opusa su: Tajanstvena nauka prava, Genij američke politike, Amerika i predstave o Evropi, Demokratija i njena nezadovoljstva, Skrivena istorija, Izgubljeni svet Tomasa Džefersona, kao i trilogija Svet otkrića, Svet traganja i Svet stvaranja, koju je Geopoetika objavila u prevodu na srpski jezik.
Njegovo najpoznatije delo je trotomno izdanje Amerikanci. Za prvi tom, Kolonijalno iskustvo, dobio je Bankroftovu nagradu, za drugi tom, Državotvorno iskustvo, Parkmanovu, a za treći tom, Demokratsko iskustvo, Pulicerovu nagradu.
Jedan je od samo nekoliko ljudi koji su za svoje delo dobili ove tri najuglednije nagrade, pored velikog broja drugih nagrada i priznanja.
Bio je poznat po sposobnosti da vešto povezuje različite žanrove i istorijske teme, ogromnu količinu istorijskih podataka i zanimljive priče, i to izuzetnim jezičkim bogatstvom koje nedostaje mnogim profesionalnim istoričarima. Često je isticao da se istorija uvek može i pisati i čitati kao lepa književnost i to je potvrdio svojim knjigama.
