Biti svedok i (sa)učesnik bilo kog vremena i pisati o njemu, stanje je koje istovremeno nudi prekrasnu subjektivnost, ali traži i odgovornost za objektivnost. Možda baš zato što se ni na jedno nije mnogo obazirala, Snježana Banović je burno muzičko vreme novog talasa, dramu pozorišta unutar i van njega, kao i uopšte kulturu Zagreba i Jugoslavije osamdesetih godina prošlog veka opisala uzbudljivo i živo, iznutra, koristeći tehniku isprepletanosti emocija i činjenica. Prateći svoju mladost, u koju se i i te kako vratila, zahvatila je i sve društvene, političke promene lokalne i šire sredine (pa i tih 442 do Beograda) koje su se našle u sendviču između revolucionarnih 70-ih i tragičnih 90-ih. Rezultat je svedočenje o komotnosti 80-ih, osvajanju slobode u vremenu najlepših iluzija, kada mladost „izranja iz sna“.
Tu mladu Snježanu Branimir Džoni Štulić pita Jesi li sama večeras i kaže joj Moja si, Volim te kad pričaš, pa opisuje njene Usne vrele višnje i Život običnog tempa.

Vladislav Bajac

„Snježana Banović pokazuje da i sjećanja mogu biti akribična! Nevjerojatno je njezino pasionantno poslagivanje detalja koje bi malotko tako točno zapazio, uz pomnju da činjenice, pune boja i mirisa, ne zatrpaju uvid u ono po čemu su uopše bile moguće.
Ovo je knjiga o nastojanjima jedne generacije da se više kulturno, nego politički, rodi.“

Slobodan Šnajder

„Upravo zato rukopis nije samo album zanimljivih, poznatih i važnih likova i njihovih životnih priča, iako je i taj aspekt prisjećanja na mnoge nevjerojatne sudbine i dramatične osobne povijesti svakako zanimljiv najširem krugu čitateljica i čitatelja. Istovremeno je to i knjiga o jednom društvu koje se mijenja, korjenito, radikalno, a uskoro i nasilno.“

Darko Lukic