Paskal Kinjar piše o ličnostima koje su zaista postojale, ali i te ličnosti i „istorijska zbivanja samo su stvarnosna pozadina na kojoj se gradi jedna neobična intimna povest, izmaštani isečak iz biografije čoveka koji je za sobom ostavio trag dovoljno dubok da bi ga potomstvo upamtilo, ali nedovoljno jasan da bi se o njemu sačinio celovit životopis“. Zato ga Kinjar dopisuje.
„Sva jutra sveta mogu se čitati kao jedan od onih tekstova koji govore o odnosu učitelja i učenika, njihovoj bliskosti i nerazumevanju, divljenju i surevnjivosti. Ali, roman ima i svoje drugo tematsko središte, a to je ljubav, telesna i duhovna, poetska i spiritualna, s ove i s one strane postojanja. Najzad, to je i priča o umetnosti, pravoj i prividnoj, introvertnoj i ekstrovertnoj.“
Jovan Popov, Neoklasicistička povest
Paskal Kinjar (1948), rođen je u porodici francuskih lingvista u Vernej sir Avru. Pošto je završio studije filozofije, radio je u izdavačkoj kući Galimar (koja izdaje i njegova dela). Znalac je klasičnih jezika, filozofije, opere, pozorišta. Zajedno sa Fransoa Miteranom osnovao je Festival opere i baroknog pozorišta u Versaju, gde je bio direktor od 1990. do 1994. godine. Bio je i predavač na Univerzitetu Vensan i na Praktičnoj školi visokih studija društvenih nauka.
Prevodio je dela sa latinskog (Tita Albucija, Porcija Latrona), kineskog (Gungsun Longa) i grčkog jezika (Likofrona). Godine 1994. napustio je sve poslove i posvetio se isključivo pisanju. Od 1969. godine do danas objavio je preko četrdeset knjiga – romane, eseje, poeziju, no, veći broj knjiga žanrovski je teško odrediti i najpre bi se mogle svrstati u neku vrstu meditativne proze. Većinu njegovih dela književna kritika je visoko ocenila.
Sva jutra sveta (Geopoetika, 2005) jedan je odnjegovih proslavljenih romana pored romana Terasa u Rimu i Tajni život. Po ovom romanu 1991. godine u režiji Alena Kornoa snimljen je i film za koji je sam Kinjar napisao scenario, a glavna uloga pripala je Žeraru Depardjeu. Za film Čista formalnost / Una pura formalita 1994. godine, Kinjar je pisao dijaloge, a film je snimljen u režiji Romana Polanskog, takođe sa Žerarom Depardjeom u glavnoj ulozi. Godine 1995. po romanu Novi svet snimljen je istoimeni film sa glumcem Džejmsom Gandolfinijem, opet u režiji Alena Kornoa, a 1999. godine na veliko platno je preneta Vila Amalija sa Izabel Iper, koju je režirao Benoa Žako. Kinjar je dobitnik Nagrade Francuske akademije (za roman Terasa u Rimu) 2000. godine, kao i Gonkurove nagrade (za esej Lutajuće senke, prvi tom Poslednjeg kraljevstva) 2002. godine.
